"Era un deserto inmenso. A súa aridez estendeuse por chairas, montañas e vales que antes foran fértiles..."
Por este deserto, un estraño trobador, un poeta que se nega a ter un nome, entra nun mundo que está cambiando e perdendo rapidamente os últimos vestixios da súa pureza primitiva. Así é tamén como o lector entra neste mundo e acompaña ao poeta nas súas extraordinarias aventuras.
Hai varias formas de ler este libro. Pódese ler como unha historia fantástica, case un conto de fadas. Tamén se pode ler como unha mensaxe sobre a vida e os homes. Ou mesmo como unha alegoría irónica, porque o mundo no que entra o poeta é moi parecido ao noso, sobre todo nos seus absurdos.
Pero o mellor xeito de lelo é deixando de lado todas esas inquedanzas: léao, sinxelamente, e déixase seducir. Como acontece ao final con todas as novelas de João Aguiar, que dende A Voz dos Deuses ata Os Comedores de Pérolas foi construíndo, con premeditada e sa discreción, unha das obras máis interesantes e coherentes da literatura portuguesa actual.

3º-4º ESO

1º-2º BAC